Ένας μικρός θησαυρός έφτασε στα χέρια μου τώρα στις γιορτές, αποστολέας αυτού…όπως πάντα η μαμά μου!
Τα εμφανίζει ένα-ένα και με χαλαρό ύφος μου λέει, α κοίτα τι βρήκα, είναι της γιαγιάς…
Αφού ξέρει το πόνο μου, οτιδήποτε είναι δικό της με κάνει να αισθάνομαι κοντά της και το λαχταρώ!
Είναι κουρτινάκια μου λέει (μα πόσο μικρά παράθυρα είχαν αναρωτήθηκα;!) το ύφασμα είναι ενός αιώνα τουλάχιστον! Οι βελονιές είναι σαν να τις έκαναν παιδάκια και το καρίκωμα στα πλαϊνά…όλο από το τα χεράκια της, τι να σκεφτόταν άραγε όταν τα έφτιαχνε;!
Έχετε δει παρόμοιο σχέδιο;
Λέω να τα κάνω καδράκια!
Μόνο που έχει κάτι στάμπες τοπικά το ύφασμα σαν ίχνη από τσάι, δεν φαίνονται καλά στις φωτογραφίες τα έπλυνα αλλά δεν έφυγαν. Αν γνωρίζει κάποια τι μπορώ να κάνω να τα “σώσω” θα το εκτιμούσα, είναι άκρως πολύτιμα και θέλω να πάρω πολλές γνώμες,δε θέλω να ρισκάρω…
Μία από τις αλλαγές…είναι videakia που τόσο καιρό ήθελα να προσθέσω στη σελίδα μου. Αυτή η camera ήταν δώρο για τη γιορτή μου και ένα όνειρο θα αρχίσει να πραγματοποιείτε …Διαβάζω οδηγίες και βάζω πρόγραμμα!
Πείτε μου και εσείς τι θα θέλατε να ανεβάζω;
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Back to Handmade
